Column: Aswoensdag

Afgelopen vrijdag was er weer het gekostumeerde carnavalsbal van de plaatselijke seniorenbond. Vorig jaar verkleed, in vol ornaat, spoorkiel en spoorpet, maar nu ontdaan van mijn geliefde outfit was ik naar café zalencentrum het Landhuis getrokken om haar opnieuw te ontmoeten. Vorig jaar maakte ik kennis met haar.

Ze was toen verkleed als Mooswief, levendig en vol overgave trok ze mij toen mee in het feestgedruis. Nu was ik niet gekostumeerd en duidelijk herkenbaar. Haar vriendinnen kwamen al snel naar mij toe en ze vertelden mij dat Marietje er niet was, want ze was overleden. Dat was even slikken. Vorig jaar had ze mij na het eerste glaasje rode wijn al weten te verleiden om deel te nemen aan de polonaise. Herinneringen kwamen boven, ik voelde de armen van de volslanke opnieuw om mijn middel en ook een deel van haar vrouwelijke bestandsdelen weer op mijn rug.

Ik zocht even een rustig plekje in de voorzaal, en zocht de stilte. Het enige wat ik van haar wist was / is dat ze mantelzorgster was en dat ze Marietje heette. Het voelde voor mij ongemakkelijk bij dit carnavalsbal en ik verdween dan ook al snel naar huis. Thuis nadenkend over mijn tekortkomingen, die heb ik ook, realiseerde ik mij dat de veertig dagen vasten voor de deur staat. Tijd van overdenking,tijd voor bezinning. Aswoensdag, bok verbranding, en naar Pastoor Bernard Reerink in onze Basiliek, om het askruisje te halen. In de Basiliek zijn toch nog, anders dan vroeger, senioren, mannen en vrouwen die deze Rooms Katholieke traditie nog voortzetten.

Bernard Reerink spreekt de vermaning uit en met zijn dikke duim, drukt hij de as op het voorhoofd. (foto Toon en Pastoor). Het askruisje is geplaatst, ook bij mijn vriend Toon. Vroeger was de vermaning; Gedenk mens dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren. De vermaning heden is; Bekeer u in geloof bij de blijde boodschap. Het bekeren heb ik op mij genomen, en mijn vriend Toon gaat de blijde boodschap verkondigen in Oldenzaal. Veertig dagen vasten en het onthouden, maar ook daarna, blijven letten op mijn conditie, letten op mijn gewicht, minder alcohol en niet toegeven aan de eenzaamheid. Veertig dagen vasten daar is niets mis mee, en daarna matigen, geeft kleur en fleur aan het bestaan van je zelf en je omgeving. Ik ben geen moralist, die zegt dat je het zonder alcohol moet doen. Het vasten tijdens de vastentijd maakt je echter wel bewuster over je bestaan. Want in een jaar kan er veel gebeuren, vele vrienden zijn het afgelopen jaar met Marietje van ons heen gegaan. Toch blijf ik positief denken, de eenzaamheid doorbreken, proberen gezond te leven ,en met die gedachten gaan we richting het feest van Pasen.

Kaatjeknip 6 maart 2019
Reacties? Knipkaatje@gmail.com