Oorlogsverhaal van Miep de Vries deel 10
AlgemeenTWENTE - Inmiddels kunt u hier het tiende deel van het bijzondere verhaal van Miep de Vries lezen. Zij fietste samen met haar twee zussen in de laatste maanden van de oorlog van Overschie naar Twente, op zoek naar voedsel.
Met mijn zus Loes verblijven we bij oma en opa Holtel in Oldenzaal. We horen dat er een tyfusepidemie op komst is. Ook onze haren worden met een fijnmazige kam gekamd. Soms zijn er neten, geen luizen maar we horen dat veel mensen onder de luizen zitten. Er is een bericht dat Britse vliegtuigen nu Den Haag Bezuidenhout hebben gebombardeerd. Vreemd waarom onze Britse helpers Den Haag bombarderen. Er komen ook berichten dat er veel Nederlanders zijn dood geschoten bij de Woeste Hoeve. De Woeste Hoeve, ik zou niet weten waar dat ligt.
Overschie 24 maart 1945
Nog steeds reuze mooi weer. De jagers zitten de hele dag boven de rijksweg. Als je het ziet is het net een circus zo cirkelen ze in het rond. Heb nog een liter melk op de kop getikt
Overschie 25 maart 1945
Loes haar bolletjes van Scilla's bloeien reusachtig. Vandaag zonnig weer, de narcissen ook al in bloei. Vanmiddag is de spoorlijn bij Kethel geraakt. Opoe Engbers is overleden.
Oldenzaal zaterdag 24 maart 1945
Eergisteren is Enschede gebombardeerd. Er zijn veel doden gevallen en veel huizen zijn vernield. Vanmorgen al vroeg wakker, weer luchtalarm. Veel vliegtuigen zijn in de lucht we zijn bang, want men denkt dat het station zal worden gebombardeerd. We mogen niet naar buiten, later wordt er verteld dat het vliegveld is aangevallen. Bijna de hele dag is er luchtalarm. Dan wordt het vliegveld gebombardeerd. Vliegtuigen komen laag, zeer laag over de stad. We klonten bij elkaar en zijn erg bang over wat er gaat gebeuren. Een paar dagen later moeten de mannen die nog in de stad zijn, gaan werken op het vliegveld. De Duitsers slaan op de vlucht. Johny zegt dat we snel vrij zullen zijn. Het is een zeer spannende tijd.
De Duitsers hebben trekkarren en fietsen in beslag genomen en trekken door de Bisschopstraat richting Duitsland. Ze hebben het voorgevoel dat ze de oorlog gaan verliezen.
Johny komt thuis en vertelde dat mensen spullen halen uit de woningen die door de Duitsers zijn verlaten.
Vaak denk ik aan thuis hoe zal het met ouders, mijn broers en zus zijn.
We horen niets geen taal nog teken. Hopelijk komen de bevrijders nu snel naar ons.
