Willie Oosterhuis: 'Special Tv laat Lee Towers niet alleen verliezen...'
'Mr. Ahoy' Lee Towers is een winnaar; winnaar van een Edison Ouvre Award en vele gouden platen. Overal wordt de zanger van 'You'll never walk alone' en van de befaamde 'elleboog' als winnaar onthaald. Hij is een legende en een heel beroemde Hollandse zanger. En dus...
door Willie Oosterhuis
Enschede - Maar de Feyenoorder Lee Towers heeft de wedstrijd verloren en wat zijn woorden dan nog waard. Elke Feyenoorder zingt immers 'Geen woorden, maar daden'. Als daden uitblijven, schieten woorden, hoe oprecht gesproken ook, toch te kort. Maar toch...Het is gemakkelijk praten, zolang je hoopt als grote winnaar naar Special Tv te kunnen afreizen. Eerst de huldiging in een bomvolle Kuip, dan afreizen naar Hengelo voor de opname van Special Tv en vervolgens weer het grote voetbalfeest uitbundig afsluiten in Rotterdam. En dus...
'Wat er ook gebeurt; ik kom!'
De Europese finale ging onverdiend verloren en dat hakte er veel harder in bij Feyenoorder Lee Towers dan hij voor mogelijk had gehouden. Het was nog zo mooi begonnen. De bomvolle Kuip was er al vóór de wedstrijd, die niet in Rotterdam, maar ver weg in Tirana gespeeld werd. Vier reuze schermen bracht het voetbal bij de supporters en Lee Towers was één van hen. Samen zongen ze 'You'll never walk alone'. En dus...
'Wat er ook gebeurt; ik kom!'
Lee Towers kwam met verdriet in zijn lijf naar Special Tv. Maar onze 'Specials' ontvingen hem zo hartelijk, zo liefdevol; daar is geen verlies tegen bestand. Feyenoorder Lee Towers straalde al bij het uitstappen en raakte ontroerd bij het binnenstappen. Special Paul stond bij de receptie achter de balie en speelde op zijn blokfluit het lijflied van Feyenoord. Het hele Special Tv team zong met alle energie. 'Hand in hand Kameraden, Hand in hand voor Feyenoord 1. Geen woorden maar daden, leve Feyenoord 1'
Het was bedoeld om Lee Towers te troosten, om het voetbalverdriet dragelijk te maken. 'Special Tv brengt NEWS' is nu eenmaal geen gewone talkshow. Het hart van de gast wordt snel gevonden. Herman, toetsenist, stelde de vraag:
'Lee wat is jouw grote verdriet?'
Special Tv vroeg niet naar wat Lee Towers verdrietig maakt; dan zou Lee Towers over zijn voetbalverdriet gesproken hebben. Nee, Herman vroeg naar zijn GROTE verdriet. En Lee Towers ging in gedachten 27 jaar terug. Het dodelijk ongeval van zijn jongste broer en zijn vrouw... dat is het grote verdriet, dat Lee Towers meedraagt.
'Wij staan allemaal achter je.'
Herman zei het in zijn eigen woorden tegen Lee Towers.
'You'll never walk alone.'