Muskusrattenpopulatie verder afgenomen
NOORDOOST-TWENTE - In 2019 is het aantal gevangen muskusratten in Noordoost-Nederland opnieuw gedaald. De waterschappen Noorderzijlvest, Hunze en Aa's, Drents Overijsselse Delta en Vechtstromen vingen vorig jaar minder muskusratten dan in 2018. Dit betekent dat de waterschappen de populatie steeds beter onder controle krijgen. Vergeleken met 2018 daalden de vangsten in totaal van 15.645 naar 12.721. Een daling van zo'n 19 procent.
De muskusrat behoort tot de top 5 van dieren met de grootste impact op ecosystemen. Zo graven muskusratten gangen en holen in dijken en oevers. Dit vormt natuurlijk een gevaar voor de waterveiligheid. De bestrijding van muskusratten in ons land is bij wet geregeld. Door ratten te vangen wordt de populatie zo klein mogelijk gehouden en blijft de schade beperkt.
Bestrijden bij de bron
In de oude strategie werd de populatie muskusratten laag gehouden, met een landelijke doelstelling van niet meer dan 15 muskusratvangsten per 100 kilometer watergang. Een nieuwe actieve vangststrategie draagt bij aan de sterk dalende populatie. De focus ligt op het bestrijden bij de bron en dit werpt inmiddels zijn vruchten af. De vier waterschappen werken sinds een aantal jaren nauw samen. Zo worden er gezamenlijke vangacties gehouden in gebieden die het meest zijn 'besmet'. Hierdoor kan een groot gebied in korte tijd efficiënt worden bestreden.
Nederland muskusratvrij
In juni 2019 is tijdens een ledenvergadering van de unie van waterschappen besloten om de muskusrattenpopulatie in Nederland terug te dringen tot aan de grens met Duitsland. Met deze aanpak willen de waterschappen het binnenland van Nederland muskusratvrij krijgen. Het zal ongeveer twaalf tot vijftien jaar om dit doel te bereiken.
Instroom uit Duitsland
Met name de instroom van muskusratten uit Duitsland is hoog. Om te voorkomen dat muskusratten terugkeren naar het binnenland zijn controles door grenswaterschappen in de toekomst nog wel nodig. Door het binnenland van Nederland muskusratvrij te houden, is het risico op graafschade in dijken en oevers minimaal. Door minder dieren te vangen wordt ook het dierenleed beperkt. Daarnaast is de verwachting dat de kosten op termijn lager uitvallen dan met de oude aanpak.