Column: Chocoladetruffels
OLDENZAAL - We troffen elkaar vorige zaterdagmiddag bij Riekie, in restaurant Nationaal in Hengelo. De plek van samenkomst voor gepensioneerden van de NS en gepensioneerden van de Koninklijke machinefabriek Stork. Het is mijn wekelijkse zaterdagmiddag uitje.
Praatje, borreltje en verhalen over toen en hoe men destijds met elkaar omging. "Heb jij niet bij Stork gewerkt?" was zijn vraag. Mijn reactie: ja ik heb bij Stork gewerkt. "Je bent niet veel veranderd ik herkende jou meteen." Ik had geen enkele gedachte waar over het zou gaan dus zweeg ik maar. "Weet je nog Sinterklaas 1953 of 1954, dat je ons toen zo mooi te pakken hebt genomen?" Ik knikte, maar herinnerde mij totaal niets, Stork 1953 of 1954? "Wat hebben wij staan kauwen destijds op de chocolade truffels die jij voor ons de collega's van de diesel afdeling had gemaakt met Sinterklaas. Ik knikte en dacht dat moet mijn broer geweest zijn. Uiterlijk lijk ik wel wat op hem, maar anderzijds is er een wereld van verschil.
Hij sprak naar mij zijn waardering uit dat ik nadien toch opheldering had gegeven over de chocolade truffels. Ik schakelde. Dus mijn broer zou met Sinterklaas december 1953 / 1954 getrakteerd hebben op chocolade truffels. Wat hebben wij er toen van genoten en een ieder had er ook ruim van gegeten. Maar wat bleek. Varkenstepels van de zeug rond en kort afgesneden waren gekookt en voorzien van een laagje cacao met vet en suiker en deze waren aangereikt en spontaan in ontvangst genomen. Nadat het omhulsel de cacao en vet waren verdwenen, was een ieder heerlijk blijven kauwen als kauwgum op de gekookte zeugtepels. Niemand had er over gerept. Voor kerst waren ze weer samengekomen en was de vraag gesteld of er weer truffels waren gemaakt. Het antwoord was toen nee geweest. Maar er was wel opening van zaken gegeven over de truffels bij de Sinterklaasviering.
Ik zou hebben verteld dat ze heerlijk hadden staan te kauwen op gekookte tepels van de varkenszeug. Nu ruim 66 jaar later, weet deze 91-jarige mij nog precies te verhalen over toen. Even had ik de gedachte hem te vertellen dat niet ik, maar mijn broer het was geweest. Ach nee dacht ik, laat het maar zo. En ik liet het zo, voor mij en de overige stamgasten was het een plezierige middag. Met de groet fijne Sinterklaas en met de gedachte van, deze 91-jarige ex Storkiaan heeft het nog goed op de rit nam ik de trein naar Oldenzaal
Kaatjeknip december 2019