Column:
Oet Blaozen.
OLDENZAAL - Het afscheid nemen van mijn burgervader Theo Schouten ging in twee etappes op 14 december. Daar waren eerst de vele sprekers met de mooie lovende woorden in de Hofkerk die over jou werden uitgestort.
Vervolgens was daar voor alle inwoners van Oldenzaal in ons gemeentehuis de mogelijkheid om jou persoonlijk de hand te drukken, waarbij velen waren gekomen, en waar je denk ik,een pijnlijke hand aan moet hebben overgehouden. Maar het mooie was dat tussen de eerste activiteit in de Hofkerk en de afscheid receptie in het gemeentehuis jij jou profileerde zoals je was en wie je bent.
De Oldenzaalse Mirrewinterhoornbloazers hadden voor jou, toen een ieder al in het stadhuis aan de borrel was, hun moment. En dat werd ook jouw moment. Je nam de tijd en ondernam nog een laatste poging om den Oalen roop over het Oldenzaalse marktplein te laten klinken. Ik stond er bij, luisterde en keek er naar. Het geluid dat je produceerde was niet dat, wat men van een Mirrewinterhoorn bloazer verwacht. Duidelijk waarneembaar was dat de kracht van het puusen aan het afnemen was. Vandaar dat de keuze die je hebt gemaakt om te stoppen waardering verdiend.
Het leven is meer dan regeren, en weet vooruitzien is een goede eigenschap. Vooruit zien naar de horizon naar de oude dag. Vooruitzien naar de jaren die nog resten. Tijd hebben en maken nu, met het inhalen van mijn boeken die je nog niet hebt gelezen. Het aandacht schenken aan je gezin, je vrouw kinderen, kleinkinderen en vrienden. Doen, de trip met je vrouw die je nog wilt gaan maken, doe het, want soms is het de tijd je inhaalt.
De vele lovende woorden vervagen in de tijd , maar wat is tijd op de eeuwigheid. Neem de tijd, steel de tijd, tijd voor overdenking, tijd voor bezinning, tijd voor vergeving, tijd voor bemoediging, tijd voor aanvaarding en vooral tijd voor omarming. Kom je niet op tijd dan is de trein vertrokken, en kan Kaatje Knip je niet meer controleren.
Kaatje Knip
december 2018
Tot ziens in het nieuwe jaar!